โอม มณี ปัท เม หุม
คำว่า ‘โอม มณี ปัท เม หุม เป็นมหามนต์ 5 คำที่ศักดิ์สิทธิ์
สามารถชำระล้างกาย วาจา ใจของผู้ที่สวดมนต์ ท่องบ่นภาวนา
และปฏิบัติสมาธิด้วยเสียงมหามนต์ 5 คำนี้ ทั้งกาย ใจ จิตวิญญาณ
ที่มีความเป็นสัตว์นรก เปรต เดรัจฉาน อสูร หรือแม้กระทั่งความเป็นเทพในตัวเรา
ให้หมดสิ้น ให้เป็นกาย วาจา ใจ ที่ใสสะอาดบริสุทธิ์ ประดุจหนึ่งเดียว
กับองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์
มณี - คือ เสียงอันศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถขจัดความเป็นอสูร คือ
ความอิจฉาริษยา อาฆาต ปองร้าย พยาบาท และ ความเป็น
สัตว์โลก รัก โกรธ เกลียด ให้หมดสิ้นไปจากใจของเราได้
ปัท - คือเสียงอันศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถขจัดความเป็นเดรัจฉาน
สภาพที่เป็นสัตว์ให้หมดสิ้นไปจากใจของเราได้
เม - คือเสียงอันศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถขจัดความเป็นเปรต
ความโลภให้หมดไปจากใจ
หุม - คือเสียงอันศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถขจัดความเป็นสัตว์นรก ดุ
ร้าย ป่าเถื่อน ไร้ศีลธรรมให้หมดไปจากใจเราได้
มูลเหตุแห่งพระคาถา
ในครั้งที่พระมหาโพธิสัตว์อวโลกิเตศวรกำลังเข้าสมาธิบำเพ็ญบารมีอยู่นั้น
หมู่มารได้มาราวีรังควาน แต่พระเมตตาพระองค์จึงไม่ได้ทรงตอบโต้
ยิ่งทำให้หมู่มารได้ใจราวีหนักขึ้น จนในที่สุดพระมหาโพธิสัตว์อวโลกิเตศวรได้ทรงเปล่งพระวาจาออกมาสั้น ๆ
เพียง 6 คำ แต่เปี่ยมล้นด้วยบุญญาภินิหารอันยิ่งใหญ่ไพศาลมิอาจจะเปรียบประมาณได้
ซึ่งก่อกำเนิดมาจากก้นบึ้งแห่งดวงจิตที่ได้บำเพ็ญสั่งสมบุญบารมีมานานนับภพนับชาติไม่ถ้วน
ยิ่งกว่าเม็ดทรายในมหานทีคงคา พระคาถาอันกล่าวอ้างถึง บารมีธรรมแห่งพระโพธิสัตว์ทั้งหกประการ
พระคาถาอันศักดิ์สิทธิ์ยิ่งของชาวพุทธวัชรญาณ เป็นเสมือนหัวใจแห่งพุทธวัชรญาณ
ด้วยอิทธิปาฏิหาริย์ของพระคาถาบทนี้เอง ทำให้หมู่มารทั้งหลายต่างขวัญหนีแตกกระเจิงไปสิ้น
อีกทั้งเหล่าทวยเทพยดาบนชั้นฟ้าต่างต้องสะดุดลุกขึ้นมาโมทนาโดยทั่วถ้วน
ให้นั่งสมาธิแล้วสวดมหามนต์นี้ไปตามเสียงเพลง โอม มณี ปัท เม หุม
เบาๆ พอที่ตัวเราจะได้ยินจนจิตเราเริ่ม
เข้าสู่ความสงบ ใจของเราก็จะไม่อยากออกเสียง ก็ค่อยๆหยุดสวด
จิตก็จะดิ่งเข้าสู่สมาธิซึ่งจะเป็นความสงบที่แท้จริง สุข สงบ สว่าง
จะประจักษ์แก่ผู้ที่ตั้งใจปฏิบัติจริงอย่างสม่ำเสมอ
เสียงทิพย์แห่งมหามนต์ที่เราปฏิบัติทุกวันอย่างสม่ำเสมอนี้
จะก้องอยู่ทุกขณะจิตไม่ว่าเราจะเดิน ยืน นั่ง นอน
" โอม มณี ปัท เม หุม ๆ ๆ " จะก้องอยู่ทุกขณะจิต
นับว่าเป็นวิธีที่ประเสริฐ์ในการฟื้นฟูชำระจิตใจเราให้ใส สะอาด บริสุทธิ์
จิตใจของผู้ปฏิบัติก็จะพ้นจากเครื่อง พันธนาการของกิเลส ตัณหา อวิชชาทั้งหลาย
|